Η άρνηση της ωοθηκυστεροκτομής ή της ορχεκτομής των κατοικιδίων ζώων αποτελεί τη βασική αιτιολογία αύξησης των αδέσποτων. Αν λάβουμε υπόψη ότι μια σκύλα μπορεί να μείνει έγκυος δύο φορές το χρόνο και να γεννήσει μέχρι και οκτώ κουτάβια σε κάθε γέννα και οτι το ποσοστό εγκατάτειψης των ζώων αυξήθηκε στη χώρα μας 40% συγκριτικά με περύσι, μπορούμε να καταννοήσουμε πως προκύπτει το παραπάνω συμπέρασμα.

Το φυσικό περιβάλλον του σκύλου δεν είναι οι δρόμοι και οι πλατείες . Είναι θλιβερό να βλέπουμε ζώα εξαθλιωμένα, πατημένα στους δρόμους και κουτάβια πεταμένα στους κάδους. Δεν πρέπει να υπάρχει κανένας ενδοιασμός! Αναφορές όπως: ̈η στείρωση είναι ενάντια στη φύση του ̈, ̈είναι καλό να γεννήσει μια φορά ̈, είναι άστοχες. Η αναπαραγωγή για το ζώο είναι απολύτως θέμα ορμονικό και η προσέγγιση του ζητήματος με ανθρωποκεντρικά κριτήρια είναι λανθασμένη.

Τα οφέλη της στείρωσης των θηλυκών σκύλων είναι τα παρακάτω:

Σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού των αδέσποτων σκύλων είναι αποτέλεσμα ανεπιθύμητης κύησης. Με την πραγματοποίηση στειρώσεων μειώνεται ο αριθμός των ανεπιθύμητων κουταβιών και, συνεπώς, η εγκατάλειψή τους από έναν ανεύθυνο ιδιοκτήτη.

• Αποφυγή εκδήλωσης πυομήτρας.

Η πυομήτρα είναι βακτηριακή λοίμωξη της μήτρας που εμφανίζεται μετα από επαναλαμβανόμενους οιστρικούς κύκλους και οφείλεται στην προγεστερόνη που παράγουν οι ωοθήκες κατά τον δίοιστρο. Η θεραπεία εκλογής είναι η στείρωση. Μπορεί να θεραπευτεί με φαρμακευτική αγωγή αλλά εχεί εξαιρετικά ψηλά ποσοστά επανεμφάνισης στον επόμενο οιστρικό κύκλο, θέτοντας το ζώο σε κρίσιμη κατάσταση. Ο μέσος όρος εμφάνισης πυομήτρας κυμαίνεται στο 25% στα δέκα τους χρόνια, διαφέρει ανάλογα με την φύλη του σκύλου και αυξάνεται σημαντικά με την πάροδο της ηλικίας.

• Μείωση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Έρευνες έχουν δείξει οτι ότι τα νεοπλάσματα του μαστού αποτελούν το δεύτερο πιο συχνό τύπο καρκίνου στα θηλυκά σκυλια ενώ είναι εξαιρετικά σπάνια στα αρσενικά. Οι πιθανότητες να εμφανίσει ο σκύλος σας νεόπλασμα στο μαστό αυξάνονται με την πάροδο της ηλικίας και διαφέρουν απο φυλή σε φυλή. Περίπου τα μισά απ ́αυτά είναι κακοήθη και έχουν την ικανότητα να μεθίστανται με αποτέλεσμα να είναι θανατηφόρα για το ζώο σας παρά τη χειρουργική εξαίρεσή τους.

Η στείρωση μειώνει σημαντικά τα ποσοστά εμφάνισης νεοπλασμάτων του μαστού. Στους σκύλους, έχει αναφερθεί ποσοστο 0,5% αν στειρωθεί πριν τον πρώτο οιστρικό κύκλο, 8% αν στειρωθεί πριν τον δεύτερο οιστρικό κύκλο και 26% αν στειρωθεί μετά τον δεύτερο οιστρικό κύκλο. Επίσης, έχει αναφερθεί μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε ζώα που πραγματοποιήθηκε ωοθηκυστεροκτομή κατά τη διάρκεια χειρουργικής εξαίρεσης του νεοπλάσματος του μαστού ή σε διάστημα 2 χρόνων πριν την διάγνωση του καρκίνου.

• Αποφυγή εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών, της μήτρας, του τραχήλου και του κόλπου.

Ο καρκίνος των ωοθηκών δεν είναι τόσο συχνός, υπάρχουν πολλοί τύποι και ο βαθμός κακοήθειας ποικίλει. Ο καρκίνος της μήτρας είναι σπάνιος και μπορεί επιτυχώς να εξαιρεθεί με ωοθηκυστεροκτομή. Τέλος, τα νεοπλάσματα του τραχήλου και του κόλπου δεν είναι συχνά αλλά ο κίνδυνος εμφάνισής τους είναι μειωμένος σε στειρωμένα ζώα.

• Αποφυγή μετάδοσης Αφροδίσιου Μεταδοτικού Νεοπλάσματος. (Α.Μ.Ν).

Το αφροδίσιο μεταδοτικό νεόπλασμα είναι αρκετά συχνό νεόπλασμα του σκύλου, μεταδίδεται μέσω της σύζευξης και εντοπίζεται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα και των δύο φύλων (αιδοίο, κόλπος, πέος). Θεραπεία εκλογής είναι η χημειοθεραπεία με αντινεοπλασματικά (κυτταροστατικά) φάρμακα αλλά και η χειρουργική εξαίρεση αποτελεί εναλλακτική μέθοδος.

Τι μπορεί να αποφευχθεί με τη στείρωση αρσενικών σκύλων:

• Καρκίνος των όρχεων. 

Οι όρχεις αποτελούν την δεύτερη πιο συχνή μορφή εντόπισης καρκίνου των αστείρωτων σκύλων και ο κίνδυνος εμφάνισής του αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας του ζώου. Υπάρχουν αρκετοί τύποι καρκινού των όρχεων και η θεραπεία εκλογής αποτελεί η ορχεκτομή του ζώου.

• Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη και Προστατίτιδα.

Αποτελεί την πιο συχνή πάθηση του προστάτη και αφορά στην αύξηση μεγέθους του αδένα. Η συχνότητα των περιστατικών αυξάνεται με την ηλικία, από 15-40% σε ηλικίες κάτω των 7 χρονών και από 60-100% σε ηλικίες πάνω των 7. Η υπερπλασία του προστάτη μπορεί να αποβεί ενοχλητική κατά την ούρηση και την αφόδευση του ζώου αλλά μπορεί να προδιαθέσει σε προστατίτιδα, την βακτηριακή λοίμωξη του αδένα. Η προστατίτιδα είναι αρκετά επώδυνη για το σκύλο και εμφανίζεται συχνά, καθώς, αναφέρεται, πως πάνω από το 28,5% των αστείρωτων σκύλων προσβάλλεται . Και οι δύο παθήσεις προλαμβάνονται και θεραπεύονται αποτελεσματικά με ορχεκτομή.

• Προβλήματα συμπεριφοράς.

Με την στείρωση του σκύλου αποφεύγεται η τάση φυγής των σκύλων και, συνεπώς, οι ενδεχόμενες συνέπειες αυτής (τραυματισμός, θάνατος, εξαφάνιση). Τα σκυλιά δεν αισθάνονται πλέον την ανάγκη να περιπλανώνται προς αναζήτηση συντρόφου για να ζευγαρώσουν. Έρευνες αναφέρουν, επίσης, πως η ορχεκτομή μπορεί να περιορίσει την επιθετική συμπεριφορά του σκύλου απέναντι στα άλλα αρσενικά σκυλιά. Αυτό έχει να κάνει με την αναστολή έκκρισης τεστοστερόνης καθώς και με την μείωση του ανταγωνισμού που προκύπτει από την επιθυμία για σύζευξη με τα θηλυκά. Τέλος, έχει αναφερθεί μείωση ανεπιθύμητου «καβαλικεύματος» κατά 70% στα στειρωμένα σκυλιά. Αξίζει να σημειωθεί πως η διάθεσή τους για παιχνίδι, η φιλικότητα και οι συναναστροφές τους με τους ανθρώπους παραμένουν αμετάβλητες. Η στείρωση και ο ευνουχισμός του σκύλου μπόρει να αυξήσει σημαντικά τη διάρκεια ζωής, καθώς και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.