Λεϊσμανίωση (καλά αζάρ): 11 Ερωτήσεις – Απαντήσεις
11 ερωτήσεις για τη Λεϊσμανίωση ( το γνωστό σε όλους ως καλά αζάρ) που ενδιαφέρουν ΟΛΟΥΣ τους ιδιοκτήτες σκύλων.
1. Τι είναι η Λεϊσμανίωση;
Είναι μία παρασιτική νόσος που προσβάλλει τον σκύλο και ενδημεί στη λεκάνη της Μεσογείου.
2. Πώς γίνεται η μετάδοση της νόσου;
Η μετάδοση γίνεται μέσω των θηλυκών σκνιπών. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίδεται κατά το χρονικό διάστημα της δύσης του ηλίου, όπου και οι σκνίπες είναι περισσότερες.
3. Σε ποιά ηλικία μπορεί να εμφανιστεί η νόσος;
Η νόσος εμφανίζεται μετά την ηλικία των 6 μηνών, και για αυτό το λόγο οι έλεγχοί της πρέπει να γίνονται από αυτή την ηλικία και μετά.
4. Ποιά είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της νόσου;
Η Λεϊσμανίωση είναι μία πολυσυστημική νόσο. Προσβάλλει πολλά όργανα με πλειάδα κλινικών συμπτωμάτων , μερικά από τα οποία είναι τα ακόλουθα:
- ανορεξία
- απώλεια βάρους
- περιφερική γαγγλιομεγαλία
- ατροφία κροταφιτών μυών
- ρινορραγία
- πολυουρία-πολυδιψία
- ονυχομεγαλία
- χωλότητα οπισθίων άκρων
5. Υπάρχει θεραπεία της νόσου;
Δυστυχώς δεν υπάρχει πλήρης ίαση της νόσου. Ο κτηνίατρος προσπαθεί με το θεραπευτικό πρωτόκολλο που ακολουθεί να κρατάει τη νόσο σε ύφεση.
6. Προληπτικά τι πρέπει να κάνει ένας ιδιοκτήτης για να αποφύγει τη Λεϊσμανίωση;
Ο ιδιοκτήτης πρέπει να κάνει τις αποπαρασιτωσεις για τα εξωπαράσιτα, όπως συστήνεται από τον κτηνίατρο σε μηνιαία βάση (τοποθέτηση αμπούλας) και χρήση εντομοαπωθητικού περιλαιμίου ( η διάρκεια ζωής των οποίων είναι 3 με 6 μήνες). Σαφώς και η χρήση εντομοαπωθητικών τις απογευματινές ώρες είναι ζωτικής σημασίας.
7. Πότε λέμε ότι ένα ζώο νοσεί από Λεϊσμανίωση;
Για να πούμε ότι ένας σκύλος νοσεί, θα πρέπει να υπάρχουν τόσο κλινικά συμπτώματα, όσο και εργαστηριακά ευρήματα (τίτλος αντισωμάτων). Ένα ζώο, το οποίο έχει μόνο κάποιον τίτλο αντισωμάτων (π.χ 1/400 ή 1/800) χωρίς κλινική συμπτωματολογία ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ, και επομένως δεν πρέπει να μπει σε θεραπευτικό πρωτόκολλο.
8. Υπάρχει εμβόλιο για τη νόσο;
Υπάρχει η δυνατότητα εμβολιασμού κατά της νόσου, σε ετήσια βάση. Προηγουμένως, πρέπει να γίνει έλεγχος για το αν είναι ή όχι φορέας το ζωάκι μας και σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος πραγματοποιείται ο εμβολιασμός. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο εμβολιασμός συμβάλλει τα μέγιστα στην προστασία των κατοικιδίων. Θα πρέπει να τονιστεί επίσης ότι, ο εμβολιασμός για την πρόληψη της νόσου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ.
9. Πως γίνεται η θεραπεία της νόσου;
Το θεραπευτικό πρωτόκολλο που ακολουθείται περιλαμβάνει χορήγηση πόσιμης φαρμακευτικής αγωγής, διάρκειας περίπου ενός μήνα, χορήγηση χαπιών διά βίου, ενώ σε μερικές περιπτώσεις επιλέγεται η χορήγηση υποδόριων ενέσεων για μερικές εβδομάδες.
10. Κάθε πότε πρέπει να ελέγχεται ένας σκύλος που έχει νοσήσει;
Κάθε τρεις με έξι μήνες πρέπει να εκτιμάται η πορεία της υγείας ενός σκύλου που έχει νοσήσει, καθώς δεν είναι σπάνιες οι υποτροπές της νόσου.
11. Έχει αξία να προχωρήσει κάποιος σε θεραπεία ή πρέπει να επιλέξει την ευθανασία;
Η θεραπεία κατά της νόσου έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Όμως, για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι σε σκύλους που η λειτουργικότητα των νεφρών τους κυρίως δεν έχει διαταραχθεί. Σε προχωρημένες περιπτώσεις τα αποτελέσματα δεν είναι πάντοτε καλά. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητος ο συχνός αιματολογικός έλεγχος, η κατάλληλη αντιπαρασιτική αγωγή και ιδανικά ο ετήσιος εμβολιασμός.
